موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است ، ساحل بهانه است

رفتن رسیدن است تا شعله در سریم 

پروانه اخگریم ، شمعیم و اشک ما ، در خون چکیدن است .

ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم ، پرواز بال ما ، در خون تپیدن است

پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال

اعجاز ذوق ما در پر کشیدن است

ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای ز خویش ، آیین آیینه ، خود را ندیدن است

گفتی مرا بخوان ، خواندیم و خامشی

پاسخ همین تو را ، تنها شنیدن است

بی درد و بی غم است 

چیدن رسیده را ، خامیم و درد ما ، از کال چیدن است